VLUCHTELINGENOPVANG
Sinds vorige week ligt er in de haven van Hellevoetsluis een riviercruiseschip, waarop drie maanden lang vluchtelingen en statushouders worden opgevangen. Het initiatief is een antwoord op de door het Kabinet en Provincie dringende verzoek aan gemeenten om de crisis in de vluchtelingenopvang te helpen oplossen. Brielle, Hellevoetsluis en Westvoorne hebben samen dit initiatief genomen en zich borg gesteld voor de organisatie. Het Centraal Orgaan Asielzoekers voert het beheer over het schip.
Positieve en negatieve reacties op dit initiatief zijn tot nog toe uitgebleven. De drie gemeenteraden steunen de intentie tot deze tijdelijke opvang volledig. Dat is verheugend, want ik heb afgelopen weken wel teruggedacht aan de heftige reacties die de vluchtelingencrisis in 2015 met zich meebracht. De kortstondige noodopvang in Brielle leverde toen een turbulente informatieavond op met boze inwoners. Die negatieve stemming sloeg overigens de dagen daarna om in heel veel warme reacties vanuit de Brielse samenleving. Per saldo werd de sociale cohesie door de grote aantallen vrijwilligers die zich meldden zelfs versterkt.
De opvang in Hellevoetsluis biedt kortstondige verlichting voor de vluchtelingen die recent naar Nederland zijn gekomen en de statushouders die vanwege de krappe woningmarkt niet kunnen uitstromen uit de grote asielzoekerscentra. Er zullen snel nieuwe asielzoekerscentra bij moeten komen en meer statushouders naar een woning kunnen doorstromen, voordat het systeem van vluchtelingenopvang beter functioneert. Want daar zit het echte probleem. Asielzoekerscentra zijn afgelopen jaren in snel tempo gesloten en gemeenten hebben moeite hun taakstelling voor de huisvesting van statushouders waar te maken.
Dat laatste valt niet altijd goed bij andere woningzoekenden en leidt in sommige gemeenten tot grote politieke spanningen. In een zeer krappe sociale woningmarkt concurreren immers veel urgente woningzoekenden met elkaar. Spoedzoekers zoals gescheiden mensen, dak- en thuislozen, ex-gedetineerden en ex-psychiatrische patiënten. Allemaal groepen waarvoor gemeenten en corporaties verantwoordelijkheid dragen. En natuurlijk zijn er ook nog de twintigers die de wens hebben op zichzelf te gaan wonen.
Het is onjuist het probleem van een te krappe woningmarkt af te schuiven op de asielzoekers. Dat zou ook de politiek zich moeten realiseren. Het past niet in onze waarden om mensen die voor oorlogsgevaar of vervolging moesten vluchten en alles achterlieten niet fatsoenlijk te huisvesten. Ook het sluiten van de grenzen voor asielzoekers is geen oplossing. We moeten dus meer woningen voor spoedzoekers bouwen en de structurele capaciteit voor de huisvesting van asielzoekers verhogen. Dan breng je niet alleen weer balans in het systeem maar ook rust en acceptatie terug in de samenleving.