Permanent droogdokHet meest gebruikelijk is een permanente rechthoekige constructie gemaakt van beton waarvan de bodem enkele meters dieper is dan het te bouwen of te repareren schip. Het droogdok heeft aan drie zijden een vaste muur en wordt aan het waterfront afgesloten door een deur. De deur van grote droogdokken is vaak een schipdeur. Na plaatsing wordt ze volgepompt en sluit zo het dok af van het omringende water. Als de deur geopend wordt, kan het schip binnenvaren en nadat dit in droogdok gepositioneerd is, begint men met het leegpompen. Na enige tijd (meestal enkele uren) is alle water weggepompt en staat het schip op zijn blokken.
GeschiedenisIn het verleden werd een droogdok vaak in de vorm van een scheepshuid gebouwd, met ronde vormen waar de dokbodem overgaat in de muren. Hierdoor waren de (water) krachten op de wanden gemakkelijker af te voeren, maar ook had men het voordeel dat men veel minder water hoefde te verpompen. Gezien de doosvormige vorm van het middendeel van moderne schepen worden nu alle moderne droogdokken doosvormig uitgevoerd.
Om een dok vol te laten lopen en te legen werd aanvankelijk gebruikgemaakt van het getij. Bij vloed werd de deur geopend om het schip het dok in te laten varen. Als na het sluiten van de deur het eb werd, kon het water via spuigaten uit het dok worden afgevoerd. Later ging men pompen gebruiken. Tijdens de industriële revolutie werden deze aangedreven door een stoommachine. Naderhand door een diesel- of elektromotor.
