Even weg dacht ik, toen ik het strand opliep van het natuurgebied de Quackgors.
Het is altijd spannend wat je daar het hele jaar door aantreft. Net zoals vandaag mooi weer, een lekker briesje en een blauwe lucht met wolken die in allerlei figuren de lucht sierde.
Voor mij op het strand zag ik iemand in de weer met een vuilniszak en had stukken touw bij zich maar ook pen en papier. Ik liep door maar ging toch weer terug en vroeg aan deze man of het om een schoonmaakactie ging, wat nu in veel natuurgebieden gedaan wordt.
Even terug in mijn gedachte...
Vorig Jaar stonden op het strandje twee vuilnisbakken maar die zijn weggehaald en tot heden niet meer teruggebracht. Jammer eigenlijk want, veel vuil blijft nu achter in dit toch wel bijzonder mooi natuurgebied. Dat komt denk ik, maar dat weet ik niet zeker, dat men de prullenbakken mist, om vuil wat overblijft van een gezellig dagje uit, juist daarin kan gooien. Nu blijft het vaak achter op de plek van bestemming.
Maar weer genoeg gezeurd, ga weer verder met het verhaal waar ik mee bezig was.
De man had haast want hij had op deze middag iets leuks bedacht voor zijn kinderen. Een heuse speurtocht en hij had op verschillende plekken wat neergelegd of opgehangen en zelfs een echte schat begraven, niet te diep maar was wel onder wat zand verstopt.
Ik vroeg aan deze wel zeer sympathieke man of ik er iets over mocht schrijven en ook foto's ervan mocht nemen en dit op fijnjetezien.nl mocht plaatsen.
Daar had hij geen probleem mee en ging weer verder
Nadat de man alles had nagelopen om te kijken of alles er nog lag, vertelde de man dat hij even wegging om zijn vrouw en kinderen op de hoogte te stellen of zij hier naar toe wilde komen.
Na 10 min zag ik de vader met de moeder en kinderen richting strand lopen, de vader zei dat het was begonnen.
Enthousiast waren de kinderen en zij rende van de ene aanwijzing naar de volgende. Sommige aanwijzingen waren best pittig, men moest bij een aanwijzing van een stuk touw gebruik maken om de volgende aanwijzing te kunnen vinden.
Met het touw vast gemaakt aan een paaltje want, dat stond op de aanwijzing. Er zou ergens, als het touw was uitgerold, aan het het einde van het stuk touw bij een struik wat verstopt moeten zijn. Nou eerst links bij een struik, maar daar lag een steen De kinderen verbaasd: is dat het? " nee" zei de vader, " dat is het niet". Dus met het touw verder naar de andere struik, ook die stond aan het eind van het touw. En ja hoor, na wat graafwerk kwam daar een kistje naar boven. Maar zonder sleutel, maar wel weer een papiertje eraan vastgemaakt met daarop de volgende aanwijzing.
Even was er een korte pauze, om daarna weer met zijn alle naar de plek van de aanwijzing te gaan.
Er stond, ga naar de hoge bomen bij het hout, waar het touw was gevonden en zoek daar naar een ballon en prik die kapot. O waar was die plek ook alweer, zag ik ze denken en even later ging men op weg naar de plek waar zij het touw hadden gevonden. Op de plek aangekomen ging men op zoek naar de ballon die ergens in de struiken zou zijn opgehangen.
Na enkele minuten zoeken zag een van de kinderen de ballon hangen en werd deze zorgvuldig doorgeprikt, een knal en gelijk viel een sleuteltje op de grond. Met dit sleuteltje konden ze het gevonden kistje open maken zei een van de kinderen.
Hup, het kistje werd opengemaakt en daar in zat weer een andere aanwijzing in en zo ging de zoektocht verder tot de laatste, opdracht het opgraven van..... kijk maar wat zij vonden, ze konden in ieder geval die avond weer lekker slapen.
Zie de foto's en zie wat zij hadden gevonden.
Met dank aan de fam. Bos
Ik als buitenstaander van dit gezin, was aan het genieten van hoe simpel dit eigenlijk was en dacht dat het overal gedaan kan worden in je straat of in een parkje. Maar ja op deze mooie plek in Hellevoetsluis en het mooie weer, dat was dubbel genieten.
Walther