Ik druk op de bel en wordt zoals beloofd naar binnen gebuzd. De trap is wel een obstakel maar niettemin ik kies niet voor de lift.
Bovenaan de trap wordt ik begroet door Sherry ( Wever). Oh wat leuk dat je komt, is haar reactie op mijn verschijning. Ik voel mij gelijk welkom, heb het namelijk niet zo op kerken. Ik kom uit een familie van predikanten, ouderlingen en pastoraal werkers. Met een uitgestreken gezicht zondag in de kerk, en de rest van de week ruzie maken, en alles doen wat god ” verboden ” heeft.
De sfeer bij binnenkomst: huiselijk, glazen thee met een schaaltje koekjes die wachten op de consumerende gast. Het valt op, alleen dames aanwezig, een oude bekende vanuit mijn buurt, en natuurlijk Sherry. Ze nodigt mij uit om erbij te komen zitten. Op tafel ligt een hernieuwde uitgave van de statenbijbel. Opengeslagen aan het begin.
Nu kwam ik rijkelijk laat aan door omstandigheden, en viel midden in een Bijbeltekst die ik gelukkig goed kon plaatsen. De boodschap werd door Sherry hervat. Zij viel in voor haar man Anthony, die deze week op de kleine junior diende te passen. Het onderwerp?
Eenzaamheid, en wat dat dan eigenlijk was. Bij mij ging onmiddellijk het lampje branden. Als buurtverbinder bestrijden wij dit fenomeen te voet en te zwaard. En in oktober 2019 is de week van de ontmoeting. Ah ze zijn er al mee bezig! Dacht ik.
Sherry vervolgde in gespreksvorm de stof en vergeleek ouderen en jongeren en situaties van eenzaamheid. Je kan een hele schare mensen om je heen hebben en toch eenzaam zijn. De reden? Het zijn allemaal vreemden en je valt buiten de boot. In een nieuwe baan komt het voor, of als je verhuist naar een andere woonplaats. Ook ontstaat eenzaamheid door het verlies van vertrouwen in de mens, van de mens (!) . Een leuke doordenker dacht ik, herkenbaar en vanuit praktijk ingebracht.
Ondertussen werd de bedoeling aangehaald, dat ieder mens een maatje heeft, de eerste was Adam ( jawel, die van Eva). Op mijn opmerking dat er al dieren bestonden die dat doel konden vervullen kreeg ik een verrassend antwoord. Overdracht van emotie en discussie. Dat doe je niet met dieren. Ben niet snel stil, maar deze dame kletste ik dus niet onder de tafel.
de hersenen werden niet langer gepijnigd, de tijd was op en het opruimen begon. Ieder droeg zijn steentje bij en het onderwerp kwam ineens op taarten bakken. Van een leeftijdgenote kreeg ik meer dan 50 zelf gebakken taarten te zien. De taart van mijn dochter stond er niet bij, maar het resultaat van de andere kunstvormen kon ik iets bij voorstellen.
De Destiny Church is zeker een bezoekje waard, niet saai, leerzaam en hartelijk. De stroming behoort bij de pinkstergemeente, maar alle gezindten zijn van harte welkom en er wordt niets opgedrongen. het is zoals het is, maar dan wel met een plausibele verklaring.
Op woensdag avonden van 19.30-21.30 uur verzorgd de Destiny Church een stuif-in. Onder het genot van een hapje en drankje worden sociale gebeurtenissen en ervaringen besproken. Ook levensvragen passeren en-passant de revue. Individuele persoonlijke begeleiding behoort tot de mogelijkheden. Geen voorwaarden of verplichtingen! Meer informatie Sherry Wever, Team Destiny Church Hellevoetsluis tel: 06-24 52 13 81. email: